Rozdział 12 Krwawy Koncert

             

   Lysander uwielbiał ciszę i święty spokój. To był jego sposób na relaks. Ostatnie dni były tak pokręcone, że nawet on, jako cierpliwa osoba nie potrafił nie cieszyć się z wolnego. Zero szkoły przez całe dwa piękne tygodnie z powodu letnich ferii.

                Z uśmiechem wypisanym na ustach zaczął przeglądać swój notatnik. Szkoda, że Osaka nie chce angażować się w sprawy ich zespołu. Widział jej teksty były całkiem niezłe jak na początkującą dziewczynę, do tego jej wokal. Tak czasami podsłuchiwał jak dziewczyna testowała swoją muzykę w ich Sali prób.

                — Może by tak namówić Kastiela by jej trochę pokręcił dziurę w brzuchu? — przegryzał długopis skupiając się na swojej poezji

                Usłyszał dzwonek do drzwi i wstał z fotela kierując się do drzwi wejściowych. Wyjrzał pierw przez judasza, by sprawić, kto o tak wcześniej porze postanowił go odwiedzić. Zobaczył zadowoloną Veronę rozmawiającą z Rosalią i uśmiechnął się szeroko.

                Dwójka dziewcząt została wpuszczona do środka podśmiewając się pod nosem. Cokolwiek je bawiło musiało być naprawdę ciekawe. Dziewczyna jego brata pocałowała go w policzek i minęła go kierując się do pokoju Leo, który jak zwykle nie wiedział, w co się ubrać. Ot tak zwykły dzień Leo Clivera.

                — Jak mija pierwszy dzień ferii? — skrzyżowała ręce za sobą bujając się lekko na swoich małych butkach

                — Dobrze — uśmiechnął się delikatnie odkładając swój notatnik

                Zapadła krępująca cisza jakby skończyły im się tematy rozmowy. Rudowłosa uciekała spojrzeniem po środku budynku podziwiając dużą ilość starych obrazów. Którykolwiek z chłopców meblował ten dom musiał mieć dobry smak.

                Białowłosy tak samo jak jego towarzyszka obserwował swój dom. Jemu widać nie przeszkadzała ta krępująca cisza roznosząca się po domu. Dzisiaj mieli we czwórkę wyjść na koncert Pyromanic, bo jego brat zdobył wejściówki. Ale jak to zwykle bywa Mind miała pierw inne plany, zakupy przed koncertem!

                Strau nawet nie była pewna, co do jej pomysłów, lecz nigdy nie ingerowała w pomysły przyjaciółki. Ważne, że mogła spędzić ten dzień z Cliverem! Koncert będzie zakończeniem tego niesamowitego dnia.

                — Może.. chcesz się czegoś napić? — chyba jednak i cisza zaczęła mu ciążyć

                Verona pokiwała zadowolona głową ruszyła za nim do kuchni by usiąść na jednym z krzeseł przy stole opierając obie dłonie o mebel. Dzieje się tyle rzeczy na raz, że jej ekscytacja jest coraz większa.

                — Jakie odczucia przed koncertem? — oczy Lysandra spojrzały w jej stronę i dziewczyna wyrwała się ze swoich rozmyślań

                — Oh — lekko zacisnęła ręce — jestem tak podekscytowana, że nie mogłam spać!

                Chłopak zaśmiał się pod nosem i postawił przed nią szklankę z sokiem pomarańczowym.

Ciekawe czy tak samo ekscytuje się przed naszym koncertem?

_____________________

                Zadowolona blond włosa dziewczyna biegała po pokoju piszcząc, co jakiś czas z podekscytowania. Tak dostała bilety! Mogła iść na koncert zespołu, na który czekała tyle czasu! Mało tego będzie on w tej wielkiej hali koncertowej, gdzie zawsze był problem ze zdobyciem biletów.

                A jej ojciec załatwił aż cztery wejściówki! Co z tego, że Nataniel też musi iść. Charlotte i Li jak usłyszały o biletach prawie zsikały się ze szczęścia. Od wielu miesięcy nie było biletów w sprzedaży, więc nie mogły nawet uprosić rodziców o te małe podłużne przedmioty, a tu proszę. To jest najlepszy tata na świecie!

                — Możesz przestać tak się wydzierać Amber? — przez drzwi wyjrzała kolejna blond czupryna kręcąc zniesmaczona głową

                Nataniel Star chyba, jako jedyny ze wszystkich nie cieszył się na myśl o koncercie. Będzie musiał słuchać tych wrzasków, pisków i krzyków wymieszanych z rozdartymi nastolatkami. Zamiast jak normalna osoba usiąść sobie przed książką będzie w ciszy rozpaczać nad swoim położeniem wśród spoconych ludzi.

                Ostatnio gnębią go dziwne myśli, od kiedy zobaczył Raidera ukrywającego coś z Osaką w Sali komputerowej. Co z tego, że minęło już sporo czasu od tego wydarzenia. Nie potrafił tego wyrzucić z głowy i zrobił coś naprawdę głupiego.

                Kiedy wszyscy wyszli z Sali zaczął przekopywać komputer, na którym siedziała dwójka nastolatków. Myślał, że znajdzie jakieś głupie ‘memy’ czy inne aplikacje i niestety mocno się zdziwił. Widział zdjęcia zabitych studentów pokazywane parę dni wcześniej w telewizji i co gorsze oni szukali wcześniejszych zabójstw jakby coś węszyli!

                — Długo będziesz w toalecie ? — zirytowany głos Star wyrwał go z zamyśleń

                Wyszedł z pod prysznica wycierając głowę ręcznikiem i spojrzał na swoje ubrania schludnie ułożone na toalecie. Był wdzięczny mimo wszystko Megami za pomoc w pogodzeniu się z Kastielem, ale teraz czuł jakąś ciężką bryłę lodu w brzuchu. Jeśli mieszają się w sprawy policji to sami na siebie ściągają kłopoty.

                Powinien z nimi porozmawiać. Tak! Porozmawiać i zapytać, czemu wyszukują takie chore informacje oraz zdjęcia. W końcu, jaki normalny nastolatek ogląda rozczłonkowane ciała? Bardziej spokojny wyszedł z łazienki kierując się do swojego pokoju. Gdy tylko spotka, któreś z nich od razu postara się dowiedzieć jak najwięcej

_____________________

                — Co?! — na całym domu uniósł się wściekły głos czerwonowłosej

                Blanck siedziała wśród trójki chłopców ukrywając twarz w dłoniach i cicho chlipiąc. Tak jej było przykro, że nic wcześniej nie powiedziała. Ale teraz musi! Najgorsze w tym wszystkim było to, że kiedy Makoto zarządziła przyjazd do ich miasta i poszła się pakować Francuzka znalazła coś jeszcze czując jak jej serce staje.

Tomas Osaka

Lat: 20

Miejsce pochodzenia : Kyoto

Egzekutor : Pan „S”

Megami Osaka

Lat: 17

Miejsce pochodzenia : Kyoto

Egzekutor : Pan „S”

                Dziewczyna niedowierzając klikała myszką na kolejny dokument gdzie zobaczyła dane bliźniaków, których tak dobrze znała. Egzekutor był ten sam. Ostatni na liście był Kastiel Raider. Niewiele wtedy myśląc złapała za telefon i wykręciła numer do Osaki błagając, by odebrała. Cisza w komórce spowodowała narost jeszcze większej paniki.

                Kiedy wreszcie łaskawie usłyszała głos w słuchawce. Pani Richardson powiedziała, że Osaka śpi i by zadzwoniła rano. Dziewczyna nie chciała denerwować czterdziestolatki, więc posłusznie zgodziła się na taką sprawę. Do rana raczej nic się nie stanie. Skoro wcześniej wszystko biegło swoim rytmem, czemu teraz nagle miało być inaczej?

                Z samego rana kolejny raz zadzwoniła i usłyszała burknięcie czerwonowłosej. Jak nic miała kaca po wczorajszej popijawie samej do siebie. Że też ta dziewczyna nie ma umiaru, jeśli chodzi o picie to tylko jeden Pan Niebieski to wie.

                — Co ma znaczyć Egzekutor? — Armin zaciskał nerwowo ręce — czemu my jesteśmy wszyscy na tej pieprzonej liście?!

                — Isaura miała zabić Yuryie? — Megami zignorowała zdenerwowanego czarnowłosego patrząc na Blanck, która zaciskała mocniej dłonie na swojej spódnicy

                — T..tak — miała już białe knycie — jednak.. ktoś ją zabił..i…i… wysłał filmiki Makoto…

                Alexy czuł jak szybko mu bije serce. Widział swoje zdjęcia z zakupów oraz jak siedzieli z bratem w domu. Na początku uważał, że nie ma się zbytnio, czym przejmować. Ale teraz sprawy nabierają coraz większego obrotu i chce ktoś ich pozabijać do cholery!

                Spojrzał na brata, który siedział blady jak ściana. No tak Space od początku bał się tej całej historii i że wrąbią się w jakieś bagno. No i jak to zwykle bywa miał rację tyle, że nie są w tym bagnie na własne życzenie.

— Musimy zadzwonić na policję — usta chłopaka machinalnie wypowiadały te słowa będąc myślami już gdzie indziej

— Zgłupiałeś do reszty? — Kastiel siedzący obok trzepnął go po głowie Armina — oni mają wszędzie wtyki! Jeśli się dowiedzą, że my coś wiemy to wtedy na pewno nas sprzątną nim się obejrzysz!

To chyba nie był dobry pomysł, bo twarz bliźniaka jeszcze bardziej zbladła i mało brakowało już do omdlenia. Osaka skrzyżowała ręce na klatce piersiowej. Musi porozmawiać z bratem nie ma innego wyjścia. On także jest na tej śmiertelnej liście.

Francuzka podniosła głowę, by utkwić wzrok w dziewczynie stojącej przed nią.

— Jest jeszcze coś… — musi zrzucić z siebie ten ciężar

— Co jeszcze? — czerwonowłosa i tak już miała wielki bałagan w głowie

— Ten chłopak, z którym rozmawiałam na Sims Online, który mieszka w tym mieście i dał mi narkotyki — wszystkie spojrzenia utkwiły wzrok w fioletowowłosej — to… Steve Pres…

I to był właśnie ten ostatni gwóźdź do trumny. Ciało dziewczyny drgnęło czując nadchodzące zagrożenie już nawet z tego miasta. Chłopak, który zabił swoją rodzinę wesoło hasający po tym miasteczku?

— Według dokumentów z laptopa Meer — cała trójka chłopców widziała jak Megami blednie coraz bardziej — ma on z tym wszystkim powiązanie. Nazwali go tam kolejnym ‘ćwierkającym’

— Ćwierkającym? — Osaka czuła się coraz gorzej, więc usiadła na swoim krześle trąc nieszczęsne skronie — kim są kurwa ‘ćwierkający’?

— Nie wiem — i nagle drgnęła — ale zauważyłam, że właściwie wszystkie osoby, które zginęły miejscem pochodzenia było Kyoto!

—Kyoto? — z ust wyrwało się wszystkim z pomieszczenia

— Zabawne my także jesteśmy stamtąd — niebieskowłosy zagryzł mocniej wargę — zanim zginęli nasi rodzice mieszkaliśmy właśnie tam.

— Moi także zginęli w Kyoto — czerwonowłosa zdziwiona spojrzała w ich stronę — wreszcie jest jakiś punkt wspólny.

— Poprawka ja nie jestem z tego miasta — Raider ignorując zakazy dziewczyny odpalał już sobie papierosa — więc ta teoria od razu obalona.

Sims online było skupiskiem największej masy ludzi z każdego kontynentu. Ale jeśli Meer była egzekutorem musi ich być więcej, ale to by znaczyło, że nie tylko sam słowik jest mordercą. Jest ich więcej dużo więcej na każdym kontynencie. I to by tłumaczyło morderstwa w różnych miejscach w zbliżonym okresie czasu, jednak facet się nie teleportuje.

A co najgorsze nie mogą powiadomić żadnego organu ściągania. Oni mogą tam być, a jeśli się dowiedzą, że którekolwiek z nich coś wie odstrzelą ich jak kaczki.

— Musimy dowiedzieć się jak najwięcej — Osaka podniosła się z krzesła — z jakiegoś powodu nasza czwórka jest powiązana. Nie bez powodu mamy zginąć.

— Zajmę się tym dalej — Alex wstała uśmiechając się jak najszerzej potrafiła, mimo, że czuła jak nogi jej się trzęsą

— A tymczasem udawajmy jakby nic się nie stało — oczy Megami i Kastiela spojrzały na siebie wiedząc, co dziewczyna ma na myśli — jeśli on jest w tym mieście nie możemy pozwolić sobie na żadne potknięcie. Więc Alex uważaj na siebie.

Francuzka pokiwała głową czując ciężką gule w gardle. Właśnie minęła już drzwi zabawy i otwierają się przed nią nowe z prawdziwymi problemami. A głupia jeszcze parę miesięcy temu płakała, że nie może znaleźć butów w swoim rozmiarze, jakie sobie wymarzyła.

— A teraz zmienię temat — każdy spojrzał na starszego Space’a — czemu twój brat z tobą nie mieszka?

Grozi nam wystrzelenie jak kaczki, a ten się kurwa pyta o mieszkanie mojego brata. No ja pierdole Armin Space zawsze miał dziki styl życia, ale bądźmy, chociaż raz poważni…

_____________________

                Drake westchnął patrząc na swój telefon, gdzie wyświetlała się wiadomość od Megami. Przez sytuację ze znalezionym telefonem i ćpaniem Alex znalazł się także w tym bagnie. Nie mógł przyjść z rana, ponieważ był zajęty opieką nad córka sąsiadki. Zresztą słysząc rewelacje od dziewczyny tym bardziej nie przyprowadziłby małej do nich. A co jeśli ten psychol czai się teraz pod jej domem?

                Wzdrygnął się na samą myśl. Zawsze myślał, że to Kastiel będzie tym, co wpierdala wszystkich w kłopoty. A teraz wyszło, że i ona, a nawet bliźniaki mają w tym swój udział. Normalnie stary Kentin by uciekł w cholerę, ale nie on. Nowy Kentin Drake jest odważną osobą po przejściach w wojsku. Nie zastraszą go jakieś biegające świry.

                — Tak wiem — westchnął przeczesując włosy patrząc na telefon — będę miał pracowity wieczór

                Jako, że dowiedział się prawdziwej tożsamości BassKinga jak i dwójka innych chłopców miał darmową wejściówkę na koncert. Swoją drogą chłopak nawet się nie spodziewał, że Osaka może być z tej samej krwi, co ten uroczy miły rockman. Na miejscu Tomasa już dawno by skierował te małą zołzę na leczenie.

                Podszedł do szafy grzebiąc w najprzeróżniejszych rzeczach by znaleźć coś odpowiedniego dla siebie. Chociaż raz może powstrzyma się od spodni moro i wyjdzie jak to mówi Megami ‘w czymś bardziej ludzkim’ Nie żeby miała coś do spodni moro, ale na litość Boską ile można popierdalać w jednych spodniach?

                Złapał za zieloną koszulkę i jasne jeansy uśmiechając się do siebie. Tak dzisiaj wyjdzie inaczej niż zwykle i niech ta mała przestanie mu narzucać swoje racje. Jednak w tyle jego głowy dalej tłukły się wiadomości czerwonowłosej, jeśli w policji są wtyki to czy w wojsku też są?

                — Niemożliwe — pokręcił do siebie głową przerzucając już ręcznik przez ramię. Musi się przygotować na koncert na rozmyślania przyjdzie czas

_____________________

                Ricky bezszelestnie poruszał się niczym kot po jednym z gmachów budynku. Drugą ręką wyświetlał sobie na telefonie dane ofiary.

James S. Austin

Wiek: 25

Miejsce pochodzenia: Kyoto

Egzekutor : Ricky Megan

                Kolejna ofiara. Zachichotał wesoło próbując nie spaść z parapetu okna. To było dużo lepsza praca niż udawanie głupiego modela na castingach, a wszystko tylko po to by zbliżyć się do BassKinga. Najzabawniejsze jest to, że jego siostra nawet sobie go nie przypomina.

Tym lepiej dla niego. Po co ma narąbać sobie więcej problemów. ‘Im mniej wiesz tym dłużej żyjesz’ A on miał jeszcze ochotę pognębić i ją oraz tego czerwonowłosego chłopaka. Żeby stać się celem tylko, dlatego, bo Megan sobie go upatrzył? Ach taki pech!

— Nikt nie uważa — lekko podniósł okno wkradając się do domu

Kastiel Raider wcale nie wyglądał na takiego głupiego dzieciaka, ale jeśli by zniknęła tamta grupa dzieciaków na pewno, by zaczął węszyć. A jak nic już węszy w sprawie Ricky’a, więc jak zaczną znikać musi zniknąć i on.

Najgorszym wspomnieniem zielonowłosego było sprzątnięcie Isaury. Nawet lubił te Gotkę, ale ona zaczęła tyle pić, że mało brakowało, aby ich wszystkich wydała. A zasadą świętą jest ‘rodziny nie zdradzamy, a jak już to diabła witamy’ Zakradł się po cichu w stronę salonu, gdzie siedział już uśmiechnięty student ze szklanką coli w ręce. Wystarczy jeden malutki strzał i młody chłopak zginie.

Naładował cicho broń i wycelował prosto w nic nieświadomego James’a. Dwudziestopięciolatek właśnie teraz wyczuł kogoś w pokoju, ale było już za późno. Ostatnią rzeczą, jaką usłyszał było ćwierkanie słowika i padł z rozbryzgniętą głową na ziemię.

— Ehh — Ricky próbował pozbyć się krwi ze swojego ubrania, które obryzgały telewizor i ściany — a tak lubiłem ten uniform

W telewizji właśnie usłyszał zapowiadający się koncert.

— Dzisiaj w naszym miasteczku witamy Pyromanic cała hala pęka już w szwach! — speakerka stała właśnie przed budynkiem uśmiechając się szeroko do kamery — pewnie wiele uczniów cieszy się właśnie z takiego początku ferii letnich!

— Oh niektórzy na pewno — uśmiech zielonowłosego rozszerzył się szalenie pokazując kły. Wyciągnął komórkę wystukując numer — Pres.. Zaczynamy zabawę!

Isaura Meet

Wiek: 20

Miejsce pochodzenia: Holandia

Egzekutor : Ricky Megan

_____________________

Verona stała obok Lysandra i dwójki swoich przyjaciół uśmiechając się szeroko. Koncert trwał w najlepsze, przez co cała sala szalała krzycząc głośno z zespołem, a Leo przyniósł właśnie napoje dla całej czwórki. Pierwszy z soków porwała jego dziewczyna z uśmiechem upijając łyk. Tu był taki upał, że ciężko by było bez napoju.

Zielone oczy uchwyciły Megami przebijającą się z grupką osób w stronę prawdopodobnie wejścia na górę. Niewiele myśląc minęła Clivera i zaczęła krzyczeć oraz machać w ich stronę.

— Oni tu mieli być? — Leo spojrzał na swoją dziewczynę wyraźnie zdziwiony. Nie słyszałby ktoś dostał tak po prostu bilety

— Wy tutaj? — mina Osaki ukazywała te samo zdziwienie, co brata białowłosego

Lysander ujrzał resztę towarzystwa dziewczyny. Z tyłu za nią stał Raider wyraźnie kłócąc się po cichu o coś z Natanielem. Obok nich stała dwójka bliźniaków z zamyśloną Alex i Kentin rozglądający się po pomieszczeniu. Zdecydowanie nie podobał mu się taki wielki tłum ludzi.

— Tak — westchnęła Megami słysząc wokal brata i skrzywiła się lekko — dostałam za dużo biletów.

Rozalia zachichotała widząc minę dziewczyny patrzącej kątem oka w stronę sceny. Jak nic też musiała nie lubić takich głośnych imprez. Ale kto by pomyślał, że pojawi się w towarzystwie aż tylu osób. Blondyn i jego czerwonowłosy kolega właśnie przestali się sprzeczać o błahostkę jak myślała czwórka osób z napojami. Tak naprawdę to właśnie Nataniel z Kastielem kłócili się w sprawie mieszania się w zabójstwa.

Osaka nie chcąc w ogóle się tym interesować odwróciła się całkowicie w stronę sceny patrząc jak jej ulubiona siostra właśnie szaleje na scenie z mikrofonem. Aurelia naprawdę ma płuco!

— Pójdę po jakiś napój! — ożywiona nagle fioletowowłosa ruszyła z zamiarem przyniesienia sobie czegoś do picia, na co z chęcią przystał Armin ruszając z nią.

Po jakiś dziesięciu minutach przepychania się przez tłum stanęli przy barze biorąc sobie po lemoniadzie i czekali jeszcze na tackę z napojami dla reszty swojej gromady, która jak widzieli z tego podwyższenia właśnie usiadła sobie w grupie przy stoliku. Biedna Meg siedziała mimo wszystko spięta patrząc, co jakiś czas na scenę.

Przed koncertem miała rozmowę z bratem na temat ostatnich wiadomości i on wcale nie przyniósł lepszych mówiąc o zabójstwach w Wielkiej Brytanii. Dzieją się coraz niebezpieczniejsze rzeczy, a oni są pośrodku. Osaka chciałaby odwołał koncert, kto wie może on już będzie celem? Jednak Tomas uparł się, że jego fani czekali na niego zbyt długo.

I jak zwykle rodzeństwo zaczęło się sprzeczać wśród tłumu gapiów, a dziewczyna znowu powiedziała, że jak zwykle sława jest ważniejsza niż rodzina. Starszy brat chciał się zrehabilitować, że nie o to chodzi, ale niestety tym razem ona miała rację. Ryzykować życie dla śpiewania?

— Jeszcze trzy godziny i Yuryia powinna tutaj być — patrzyła na zegarek mówiąc do bliźniaka wciągającego już prawie cały napój ze szklanki

— Mhm — Space zachowywał się jakby był odrobine nie obecny

— Armin wszystko dobrze? — fioletowe oczy spojrzały w jego stronę

— Jak ma być dobrze skoro jest nade mną wyrok śmierci?

W sumie chłopak miał rację to było jedno z tych idiotycznych pytań. Alex kolejny raz zajęła się swoim napojem patrząc na wszystkich, dookoła, gdy nagle ujrzała znajomą czuprynę Presa. Steve Pres na koncercie?

— Alex.. — chłopak zaczął się bawić swoją bransoletką na ręce — a może byś wyszła zemną na hmm spacer, któregoś dnia?

— Oczywiście — obserwowała tamtego ćpuna biorąc już jedną z tacek

Usta Space’a rozszerzyły się szeroko. Podobała mu się ta fioletowowłosa dziewczyna, która mimo problemów stara się sobie radzić jak najlepiej potrafi. Jeśli maja się zachowywać wszyscy jak wcześniej to raczej nie będą mieli mu za złe jak pójdzie z Blanck na randkę.

Francuzka zamarła widząc jak ręka Steve’a ląduje w kieszeni wyciągając pozłacaną broń i celując prosto na scenę. To były ułamki sekund. Alex odrzuciła tackę w stronę zdziwionego Armina i ruszyła pędem przed siebie ignorując ludzi wpadających na nią. Musiała się dostać na scenę!

Ostatnim, co pamiętała to jak ominęła zdziwioną ochronę wbiegając na górę i rzucając się na zdziwioną Wayne. Po chwili cały budynek wypełnił huk strzału.

Zamarłam z krzykiem na ustach widząc padającą Alex Blanck na ziemię i przerażonego Tomasa, który stał obok niej i swojej narzeczonej na scenie. Jedynie, co zdążyłam uchwycić zanim cały tłum rzucił się na ratunek pokrzywdzonej to znikający na górze hali płaszcz. Czy to był jeden z ‘ćwierkających’? Jeśli tak to, czemu jego celem tym razem miała być Aurelia Wayne?

_____________________

             Pocieszam Was faktem nowego rozdziału dzisiaj, bo jutro mam za dużo roboty by go wrzucić ^^” A pewnie bym została zjedzona z dudami, jakbym wstawiła go późną nocą. Albo następnego dnia w raz z Servamp’em, bo jutro będę pić :D !

                I tak oto zakończyliśmy drugi sezon Do You Want To! Akcji coraz więcej! Krwi coraz więcej i pewnie każdy zdziwiony jak taki miły Ricky może być także egzekutorem. No cóż ćwierkający są różni w każdym miejscu na globie :D Ale kierujący jest tylko jeden! Nieprawdaż nasz ‘Słowiczku’?

To chyba jest jeden z tych moich dłuższych rozdziałów, tak mi się w sumie wydaje. Mam nadzieję, że dobrze oddałam całą dramę tego, bo nawet włączyłam sobie ciężkie brzmienia, by się wczuć w skaczącą Alex! * Blanck ty nasza herosko! *

Tak, więc do niedzieli moi drodzy! A ja się już cieszę na jutrzejsze chlanko!