Rozdział 5 Skowronek

Osaka weszła na pierwszą stronę informacyjną czytając artykuł o zabójstwie z przed dwóch dni. Zdecydowanie to nie były najlepsze widoki, ale nie pozostało jej nic innego. Telefon jej brata dalej milczał, wiec była niemal pewna, że on coś wie.

Starała się zakryć ekran, by ich zastępca Pan Borys nie mógł przyjrzeć się jej poczynaniom, bo widząc takie zdjęcia to każdy, by pomyślał, że ma coś z głową.

— Co tam z Osaka? — głowa Kastiela przesunęła się niebezpiecznie przy jej twarzy — romansowałaś dopiero z gejem, upiłaś gracza i bierzesz się teraz za gospodarza? Twardy zawodnik z Ciebie.

— Spierdalaj z przed mojego lica — patrzyła na zdjęcia szukając jakiegokolwiek powiązania. Jedynie, co wiedziała to, że Ci studenci chodzili z nią do szkoły — zanim wyrwę Ci nogi z dupy.

Czarne oczy chłopaka spojrzały na ekran i skrzywił się lekko widząc zmasakrowane ciała na zdjęciach.

— Jeśli chcesz coś znaleźć proponowałbym szukać wcześniej — położył rękę na jej dłoni, gdzie dzierżyła myszkę i oparł się na niej prawie całym ciałem przez co dziewczyna zacisnęła zęby. Zdecydowanie był za blisko jej przestrzeni osobistej

Ale zabawnie zaczęła uważać, że jak na typowego samca Alfa ładnie pachnie wodą kolońską. Skarciła się w myślach. O czym ona w ogóle myśli? Właśnie dała komplement złamasowi.

— Śledzisz mnie?

— Myśl co chcesz Osaka —bez patrzenia na nią szukał starych wiadomości na stronie —ale uważaj w co się mieszasz, bo twoja niewyparzona gęba narobi Ci problemów.

Kawałek dalej Star siedziała malując paznokcie i obserwując tę scenę. Za złości zaciskała coraz mocniej pędzelek nie wiedząc co ma o tym myśleć. Dzisiaj był jej i koleżanek ostatni dzień nauki w tej klasie. Ich wychowawca właśnie wracał z wycieczki.

Nie mogła przeboleć widoku Osaki i Raidera. Teraz była pewna, że między ta dwójką nie ma samej czystej nienawiści. Inaczej czerwonowłosy, by się nią nawet nie zainteresował. Obiecała sobie, że rozmówi się z Megami, gdy tylko wyjdą z sali.

— Jeszcze używasz tego trupa?  — zaśmiał się najeżdżając myszką na wirtualne gadu—gadu i twarz Osaki lekko się skrzywiła

— Lubie je — skrzyżowała obrażona dłonie i odwróciła głowę w bok

Amber nachyliła się, by podsłuchać rozmowę. Jeśli chłopak jest taki ubawiony to musi być to coś bardzo ciekawego. Prawie, że spadła z krzesła próbując coś usłyszeć i nie zwrócić na siebie uwagi Borysa.

Czarne oczy otworzyły się szerzej, gdy zobaczył nadawcę wiadomości, która właśnie doszła na komputer i Osaka wyrwała mu myszkę z ręki klikając w chmurkę.

10:30

BassKing: Wybacz Siostrzyczko, że milczałem..  Dużo pracy

10:30

Megami: Dużo pracy?! Mieszkam tu już trzeci tydzień zdajesz sobie z tego sprawę?

Była tak wściekła, że już nawet miała gdzieś Kastiela patrzącego na ekran. Musiał właśnie doznać szoku widząc potwierdzenie wiadomości o związku rockamana z tą małą zołzą. Czuł, że ukrywanie tego przed innymi musiało być kluczowe. Do tego widząc wściekłą minę dziewczyny bez słowa zasłonił ją i cały ekran przed widokiem ludzi, szczególnie ich powalonego wykładowcy.

10:40

BassKing: Nie wiem już jak Cie przeprosić..

10:40

Megami: W dupie mam przeprosiny. Lepiej mi powiedz co wiesz o zabójstwach z Tokio?

10:43

BassKing: Megami nie mieszaj się do tego!

10:44

Megami: A więc coś wiesz na ten temat. Ta dwójka chodziła ze mną do szkoły, dodatkowo to zrobił zabójca naszych rodziców. Twoim i moim pieprzonym obowiązkiem jest go znaleźć

10:45

BassKing: MÓWIŁEM NIE MIESZAJ SIĘ!

10:46

Megami: Nie używaj na mnie caps locka wiesz, że to gówno Ci da.

10:47

BassKing: Musze iść wołają mnie chłopaki z zespołu. Proszę Cię Meg nie mieszaj się w to.

BassKing wylogował się * Kocham Cię Siostrzyczko *

Osaka zacisnęła mocniej rękę na myszce przez co niebezpieczne trzasnęła. Co za złamany kutafon! Miała tylko poszukać poszlak, ale skoro ma w dupie własną siostrę, by poświęcić jej więcej niż dziesięć minut uwagi. Proszę bardzo!

Znajdzie tego psychopatę, choćby musiała wykopać tę pierdoloną Atlantydę! Raider miał już coś powiedzieć, gdy zobaczyli kolejna chmurkę i dziewczyna ją kliknęła.

10:50

Nieznajomy: Słowik płacze

Użytkownik Nieznajomy został zablokowany przez Megami.

Kim jest ten pierdolony płacząc słowik?!

________________________

Tomas siedział przed komputerem zaciskając nerwowo pięści. Jego siostra zaczęła coś podejrzewać. Poczuł jak ktoś mu z tyłu kładzie dłoń na ramieniu. Musiał coś zrobić, jeśli Megami włączy się w te sprawę.. Nie śmierci kolejnej bliskiej mu osoby nie zniesie.

Nie wiedział, co nim kierowało, by oszukać siostrę na temat dzisiejszych zajęć.

— Tomas? — wyczuł znowu ten współczujący ton

Aurelia właściwe od początku znała całą historię starszego Osaki i może właśnie za to ją kochał. Nie naciskała, nie pytała. Po prostu była. Niebieskowłosy wstał z krzesła otrzepując spodnie.

— Megami zaczyna pokazywać rożki.. — dziewczyna uśmiechnęła się smutno. To było do przewidzenia

— Dorasta

— A mnie jak zwykle przy tym nie ma — dłonią poprawiał uciekający kosmyk z gumki dziewczyny — Myślisz, że zasłużyłem sobie na jej nienawiść?

Wayne lekko westchnęła. Co jakiś czas jej chłopaka nachodzą takie myśli, ale co się dziwić. Od dobrych paru lat jego kontakt z siostrą jest właściwie zerowy.

Nawet w jej ostatnie urodziny nie mógł przyjechać, bo grali koncert. Tylko Aurelia rozmawiała z Megami słuchając wszystkich pomyj wylewanych wtedy na Tomasa. Musiało ją to naprawdę boleć, zresztą nie tylko ją. Najgorsze, że chłopak musiał robić dobra minę do złej gry.

— Kocha Cię — starała przybrać jak najpewniejszy ton — ona naprawdę Cię Tomas kocha.

— Za to ja siebie nienawidzę za to — odwrócił głowę i podszedł do okna kładąc na szybie rękę. Pieprzona Wielka Brytania! Tutaj zawsze leje — znowu będę udawał na koncercie szczęśliwego rockamana

Dziewczyna stanęła obok niego także odbijając się w szybie i kładąc dłoń na jego dłoni. Zdziwiony spojrzał na nią widząc ten łagodny uśmiech tak różniący się od tego agresywnego na scenie. Zdecydowanie kobiety mają tysiące twarzy i pokazują tą jedną tylko temu, co na to zasłużył.

— Jeśli chcesz możemy się zaraz pakować i lecieć do niej

Chłopak pokręcił zrezygnowanie głową. Nie mógł się tam pokazać. Nie teraz jak kolejny raz ją bezczelnie zlał, bo chciała znać prawdę. Ale jak do cholery ma jej powiedzieć, że widział zabójstwo rodziców i wszystko wyparł z pamięci?

Takim pieprzonym tchórzem może być tylko on. Nawet jego młodsza siostra ma większe jaja.

— Znowu dostałem wiadomość o słowiku — powiedział cicho, a Wayne przyłożyła ręce do ust

Wiadomość z gadu-gadu Megami przesuwała mu się przed oczami jak mantra. To ich zasrany obowiązek. Mimo, że nie chciał musiał przyznać jej rację. Muszą znaleźć słowika.

— Aurelia? — dziewczyna drgnęła — poruszmy wszystkie kontakty. Jeśli znajdziemy chociaż poszlakę opowiem jej wszystko. Dosłownie wszystko.

Kiwnęła głową i uśmiechnęła się bardzo szeroko. Złapała za płaszcz i parasolkę.

— Ale za nim zaczniemy.. Może pójdziemy się czegoś napić przed koncertem?

________________________

Leciał już kolejny szalony tydzień. Kto by pomyślał, że przeżyje miesiąc w tej szkole bez urazu psychicznego? No prawie bez. Wiadomość o orientacji Yuryi spadła na nią jak grom z jasnego nieba. Jeszcze bardziej przerażające rzeczy działy się później.

Japonka znalazła sobie dziewczynę z którą zamieszkała. Kurwa tak! Dziewczynę! Co zabawniejsze poznała ją grając w te zakichane Simsy Online. Megami szukała wiadomości na temat zabójstw w tamtejszych wirtualnych barach, za to Makoto latała za każdą pixelowatą postacią, co miała odsłonięte cycki na wierzchu.

— Meg wiem, że nie powinniśmy się czuć skrępowani — zaczął Armin na czacie - ale nie przeraża Cię to?

Ich dwa odzwierciedlenia cyfrowe stały po środku baru. Jak dwie sieroty! Za to postacie Alexy'a i jej przyjaciółki podrywały wszystkich możliwych ludzi w budynku.

             — Rób to co ja

             — Czyli co?

             — Pij whisky i udawaj, że wszystko jest w porządku

             — Megami..

Dalej miał do niej żal za upicie go prawie do trupa. Nie żeby mu wlewała trunek do gęby, ale na litość Boską skoro oni pili to on nie mógł być gorszy prawda?

Osaka podśmiewała się przed laptopem. Wstyd jej było to przyznać, ale czas który dzieli w tym mieście jest jednym z najlepszych okresy w jej życiu.

Alex zalogowała się na Sims Online!

Obok dwójki postaci pojawiła się uśmiechnięta dziewczyna z króliczymi uszami i długim kimonie.

— A ty się z Expo wyrwałaś czy jak?

Chłopcy wciągnęli w znajomość Blanck, która mimo odrzucenia dalej chciała przyjaźnić się z Osaka. I widząc te psie oczy każdej z osób musiała się zgodzić. Zdecydowanie czasami jest za słaba, jeśli chodzi o takie rzeczy.

I dość miło się zaskoczyła, bo Francuska nie była wcale taka tępa na jaką wyglądała. Można było na nią liczyć, jeśli chodzi o zbieranie informacji. Kto, by pomyślał, że ta fioletowowłosa dziewczyna może mieć pod tą durna czapą taki mózg?

— Mam nowe wiadomości! — klasnęła podekscytowana — na zawodach, gdzie wygrałam uszy spotkałam chłopaka z Kanady

— Kanada?

— Dokładnie — złapała za kawałek pizzy — szkoda ze ona jest wirtualna..

— Do rzeczy Blanck!

— A przepraszam — uśmiechnęła się delikatnie przeczesując włosy pod uszami — według niego sąsiedzi, którzy zginęli dwa dni wcześniej odebrali dziwna wiadomość. Dokładnie tą co ty dostałaś na czacie

Dziewczyna zaczęła drapać się po podbródku. Miało by to więcej sensu jakby Ci ludzie, co ginęli byli ze sobą powiązani. A ten słowik tak naprawdę zabijał ludzi z każdego kontynentu i znikał jakby pieprzony nie miał ciała.

— Może to mafia? — zagadnął Alexy podchodząc z drinkiem do nich — wiecie taka decyzja śmierci.

— Sam jesteś jak decyzja śmierci.. — Armin skrzyżował ręce, a na jego czole zaczęła pulsować żyłka — powinniśmy powiadomić policję. Za nim Cię sprzątnie Meg.

Czerwonowłosa pokręciła przecząco głową. Dostała wiadomość już dawno temu, a dalej żyje. Jeśli wiadomości Francuski są trafne to już dawno powinna gryźć ziemię, a skoro policja z całego globu dalej go nie dorwała to mało możliwe, by zrobiła to teraz.

— Będę szukać dalej — oparła się o bar i spojrzała na Blanck — jesteś lepsza niż Sherloc Bla…Alex.

Oczy Francuski zaświeciły się z ekscytacji. Słysząc swoje imię z ust Megami poczuła, że dziewczyna wreszcie zaczyna ją szanować jak chłopców. Dodatkowo zbierając informacje chyba zarobi więcej dodatkowych przedmiotów w grze, niż jakikolwiek człowiek mógłby sobie wyobrazić.

Czemu nie mogę oprzeć się wrażeniu, że wkładamy głowę tam, gdzie nie powinniśmy?

________________________

                Chwila jej rozmyślań nad zabójcą przerwał huk z podwórka. Zdziwiona zobaczyła wbiegającą Debrę z największym szambem, jaki mogła mieć na głowie. Zamarła nie wiedząc czy ma się śmiać czy płakać.

                Brązowowłosa kobieta będącą jedną ze znanych wokalistek pojawiła się jakiś czas temu u nich w szkole i od razu Kastiel zaczął się zachowywać, jakby ktoś mu w dupę wsadził inną osobowość. Osake prawie kurwica trafiała widząc jak ta lafirynda opiera się o niego mówiąc to szczebiotanie ‘kotku’ i za punkt honoru postawiła sobie porządnie jej kiedyś przywalić z glana.

                W parę chwil w korytarzu rozniosła się taka afera, że Megami postanowiła wyfrunąć z korytarza i po notatnik wrócić za jakiś czas, aż korytarz zwolni się z wolnych słuchaczy.

                — Słyszałaś? — Amber szła przy schodach nie zwracając uwagi na czerwonowłosą, która ukryła się tu jakiś czas temu przed tłumem. Zdecydowanie w odróżnieniu od brata nie lubiła tłumów, bardziej niż Raider dyrektorki — każdy myśli, że to wiadro zrzuciła Verona !

                — To takie zabawne — zawtórowała jej Li próbując pomalować się pomadką — ominęła nas nawet nagana.

                Dziewczyna nie wiedziała, która gorsza. Star ciesząca się ze zwalenia winy na kogoś innego czy tamta brązowowłosa tępa dzida udająca anioła.

Obydwie mogły by grać największe kurwy w telewizji

                Jako, że tłum wreszcie się rozszedł Megami mogła w spokoju wziąć swoje rzeczy z szafki, jak na ulubioną rzecz nastolatków wrócić do domu wziąć psa na kolana I NAPIĆ SIĘ WHISKY!

                Może wreszcie zajmie się dalszym tworzeniem komiksu? Na razie jej grupka rozwiała się po szkole podziwiając Debrę. Nie miała im tego za złe. Jeśli lubią mieć mydlone oczy, to co ją tam. A skoro Kastiel jest na tyle niedrobiony, by wyjechać z tą pizdą. No cóż krzyżyk na drogę, będzie miała całą ławkę dla siebie.

                Uśmiechając się na samo przypomnienie smaku ulubionego trunku zamknęła szafkę z hukiem i wtedy zobaczyła przy meblu rudowłosą wyglądającą jak siódme nieszczęście.

                — Co ty tu jeszcze robisz Strau ? — nie mogła uwierzyć, że ktoś był na tyle głupi by jeszcze siedzieć w szkole

                — Ja…Kastiel…On… — zaczęła ryczeć siadając przy szafce i łapiąc się za głowę

                No i chuj bombki strzelił! Jej wizja picia przed kartką papieru poszła się właśnie walić. Widząc ryczącą Verone przypomniała sobie rozmowę blondynki i jej maskotek. Westchnęła czując, że to będzie naprawdę pracowity tydzień.

                Rudowłosa przypominała jej teraz tak bardzo Yuryi z podstawówki, że aż ją to trochę ubodło. Może i jest chamska. Może i jest parszywą flądrą, ale nie znosi widoku płaczących kobiet. Wystarczająco Makoto się naryczała.

                — Wstawaj — wyciągnęła w jej stronę dłoń i dziewczyna spojrzała na nią z pod załzawionych powiek — idziemy do mnie. Na rozpacz najlepsza jest czysta! Wierz mi.

                Strau nie wiedziała czy ma czuć wdzięczność czy brać to za żart. Właśnie została znienawidzona przez całą szkołę za rzecz której nie zrobiła. A Osaka zachowuje się, jakby miała zdanie wszystkich w dupie.

                Uśmiechnęła się przez łzy i wzięła jej dłoń. Jak Megami ją tylko podciągnęła ta znowu się rozryczała przyciskając do niej i dziewczyna się zarumieniła. Czemu ludzie w tym mieście nie wiedzą, co to znaczy pierdolona przestrzeń osobista?

                — To teraz spokojnie mi opowiedz o co chodzi — poklepała ją po plecach jak robił to zawsze jej brat. Ta pocieszyciel nie jest z niej za dobry — oprócz tego pieprzonego wiadra, bo to już słyszałam od tego blondwłosego kaszalota. Dałaś z siebie zrobić kozła ofiarnego Verona.

                Nie wiedziały, że zza rogu obserwuje ich Lysander uśmiechając się lekko. Myślał, że to on będzie musiał pocieszać rudowłosą. A tu pojawiła się kolejny raz czerwonowłosa pokazując inną twarz. To nawet było zabawne, gdyby nie łzy z tych zielonych oczu na które tak kochał patrzeć.

________________________

Czasami się dziwie, że Megami jeszcze nie oszalała. Olewający brat, przyjaciółka mająca już swoją drugą połówkę. A na koniec biedna nie może się napić whisky, bo widzi ryczącą rudowłosą i jak to bywa musi odmówić sobie tego jakże spokojnego popołudnia by wysłuchać płaczu dziewczyny.

Tutaj wątek będzie się łączyć trochę z tym z gry. Więc proszę się nie dziwić tej akcji z wiadrem :D

A teraz dlaczego rozdział jest w sobotnie popołudnie zamiast w niedziele rano? Ponieważ kolejny pojawi się we wtorek, bo w środę będę miała trochę pracy więc nie będę mogła pojawić się by wstawić rozdział ! Urodziny lubego pełną parą! Grill wow, alkohol tak dobry wow! <— dobra koniec mojego zbijania się z tego internetowego psa ;)

Także pozdrawiam i do wtorku!

Rai vs jej dyplom — tak ta szyba idealnie okazuje moje zainteresowanie tym projektem : 

A macie seksownego Lysia na koniec. Co mi tam (Sam sex, prawda? Nikt się nie dziwi Veronce! xD ):